جان گودناف: برنده جایزه نوبل و پیشگام فناوری باتری های لیتیومی

جان گودناف، که در سن 97 سالگی جایزه نوبل را دریافت کرد، گواهی بر عبارت «گودناف» است – در واقع، او در شکل دادن به زندگی و سرنوشت انسانی خود چیزی بیش از «به اندازه کافی خوب» بوده است.

گودناف که در 25 ژوئیه 1922 در ایالات متحده متولد شد، دوران کودکی تنهایی داشت. تهدید دائمی طلاق بین والدینش و برادر بزرگترش که درگیر زندگی خود بود باعث شد تا گودناف اغلب در تنهایی و تنها با سگش، مک، آرامش پیدا کند. در مبارزه با نارساخوانی، عملکرد تحصیلی او خیره کننده نبود. با این حال، عشق او به طبیعت، که در طول سرگردانی او در جنگل ها، شکار پروانه ها و خوک های خاکی شکل گرفت، اشتیاق به کاوش و درک اسرار دنیای طبیعی را در خود پرورش داد.

گودناف با نداشتن محبت مادری و مواجهه با طلاق والدینش در طول سال های حساس دبیرستان، مصمم بود که از نظر تحصیلی عالی باشد. علیرغم مشکلات مالی و مجبور به انجام کارهای پاره وقت برای پرداخت شهریه خود در دانشگاه ییل، او در طول دوره کارشناسی خود، البته بدون تمرکز علمی مشخص، پشتکار داشت.

زندگی گودناف زمانی تغییر کرد که او در نیروی هوایی ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم خدمت کرد و بعداً برای دنبال کردن رویای خود در علم در دانشگاه شیکاگو تغییر مسیر داد. علیرغم بدبینی اولیه اساتیدش به دلیل سنش، گودناف منصرف نشد. تحصیلات دکترای او در رشته فیزیک در دانشگاه شیکاگو و پس از آن دوره 24 ساله تصدی وی در آزمایشگاه لینکلن MIT، جایی که او به بررسی حرکت لیتیوم یون در جامدات و تحقیقات اساسی در سرامیک های حالت جامد پرداخت، زمینه را برای دستاوردهای آینده او فراهم کرد.

این بحران نفتی در سال 1973 بود که تمرکز گودناف را به سمت ذخیره انرژی معطوف کرد. در سال 1976، در میان کاهش بودجه، او به آزمایشگاه شیمی معدنی دانشگاه آکسفورد نقل مکان کرد و در سن 54 سالگی چرخش قابل توجهی را در حرفه او رقم زد. در اینجا، او کار پیشگامانه خود را بر روی باتری های لیتیومی آغاز کرد.

تحقیقات گودناف در اواخر دهه 1970، زمانی که محصولات الکترونیکی در حال محبوب شدن بودند، بسیار مهم بود. او یک باتری لیتیومی جدید با استفاده از اکسید لیتیوم کبالت و گرافیت ساخت که فشرده تر، ظرفیت بالاتر و ایمن تر از نسخه های قبلی بود. این اختراع تکنولوژی باتری لیتیوم یون را متحول کرد، هزینه ها را کاهش داد و ایمنی را افزایش داد، اگرچه او هرگز از این صنعت چند میلیارد دلاری سود مالی نبرد.

در سال 1986، با بازگشت به ایالات متحده، گودناف تحقیقات خود را در دانشگاه تگزاس در آستین ادامه داد. در سال 1997، در سن 75 سالگی، لیتیوم فسفات آهن، یک ماده کاتدی ارزان‌تر و ایمن‌تر را کشف کرد که باعث پیشرفت بیشتر فناوری الکترونیک قابل حمل شد. حتی در 90 سالگی، او تمرکز خود را به باتری های حالت جامد معطوف کرد که نمونه ای از یادگیری و پیگیری مادام العمر بود.

در 97 سالگی، زمانی که او جایزه نوبل را دریافت کرد، این پایان برای Goodenough نبود. او به کار خود ادامه می دهد و هدفش ساخت یک باتری فوق العاده برای ذخیره انرژی خورشیدی و باد است. چشم انداز او دیدن دنیایی عاری از آلاینده های خودرو است، رویایی که امیدوار است در طول زندگی خود به آن جامه عمل بپوشاند.

سفر زندگی جان گودناف، که با یادگیری بی امان و غلبه بر چالش ها مشخص شده است، نشان می دهد که برای رسیدن به عظمت هرگز دیر نیست. داستان او همچنان ادامه دارد که او بی وقفه دانش و نوآوری را دنبال می کند.