آیا عینک های هوشمند مقصد نهایی تولیدکنندگان تلفن همراه هستند؟

من فکر نمی‌کنم که Metaverse برای اینکه مردم را بیشتر در معرض اینترنت قرار دهد، بلکه برای تماس طبیعی‌تر با اینترنت است.»

در مصاحبه ای در پایان ماه ژوئن، مارک زاکربرگ، بنیانگذار و مدیر عامل فیس بوک، در مورد چشم انداز Metaverse صحبت کرد که توجه جهانی را به خود جلب کرد.

فراجهان چیست؟ تعریف رسمی از یک رمان علمی تخیلی به نام "بهمن" گرفته شده است که دنیای دیجیتال مجازی را به موازات دنیای واقعی به تصویر می کشد. مردم از آواتارهای دیجیتال برای کنترل و رقابت برای بهبود وضعیت خود استفاده می کنند.

وقتی صحبت از فراجهان می شود، باید به AR و VR اشاره کنیم زیرا سطح تحقق فراجهان از طریق AR یا VR است. AR در زبان چینی به معنای واقعیت افزوده است که بر دنیای واقعی تاکید دارد. VR واقعیت مجازی است. مردم می توانند تمام اندام های ادراک چشم و گوش را در یک دنیای دیجیتال مجازی غوطه ور کنند و این جهان همچنین از حسگرهایی برای اتصال حرکات بدن به مغز استفاده می کند. موج به ترمینال داده باز می گردد و بدین ترتیب به قلمرو فراجهان می رسد.

صرف نظر از AR یا VR، دستگاه‌های نمایشگر بخش مهمی از تحقق فناوری هستند، از عینک‌های هوشمند گرفته تا لنزهای تماسی و حتی تراشه‌های کامپیوتری مغز.

باید گفت که سه مفهوم فراجهان، AR/VR و عینک هوشمند ارتباط بین اولی و دومی است و عینک هوشمند اولین ورودی افراد برای ورود به فراجهان است.

به عنوان حامل سخت‌افزار فعلی AR/VR، عینک‌های هوشمند را می‌توان در Google Project Glass در سال 2012 جستجو کرد. این دستگاه در آن زمان مانند محصول یک ماشین زمان بود. این بر تصورات مختلف مردم از ابزارهای پوشیدنی متمرکز بود. البته، به نظر ما امروز، می تواند عملکردهای آینده نگرانه خود را در ساعت های هوشمند نیز تحقق بخشد.

در سال های اخیر، بسیاری از تولیدکنندگان یکی پس از دیگری به مسیر عینک هوشمند پیوسته اند. بنابراین شگفتی این صنعت آینده که به "ترمیناتور تلفن همراه" معروف است چیست؟

1

شیائومی به تولیدکننده عینک تبدیل شد؟

طبق آمار IDC و سایر موسسات، بازار جهانی VR در سال 62 2020 میلیارد یوان و بازار AR 28 میلیارد یوان خواهد بود. تخمین زده می شود که کل بازار AR+VR تا سال 500 به 2024 میلیارد یوان خواهد رسید. طبق آمار Trendforce، AR/VR تا پنج سال دیگر عرضه خواهد شد. رشد مرکب سالانه حجم محموله نزدیک به 40٪ است و صنعت در دوره شیوع سریع است.

گفتنی است، محموله جهانی عینک AR در سال 400,000 با افزایش 2020 درصدی به 33 هزار دستگاه خواهد رسید که نشان می دهد عصر عینک های هوشمند فرا رسیده است.

شرکت شیائومی، سازنده تلفن همراه داخلی، اخیرا اقدامی دیوانه وار انجام داده است. در 14 سپتامبر، آنها رسماً از عرضه عینک های هوشمند AR تک عدسی موجبر نوری خبر دادند که دقیقاً شبیه عینک های معمولی هستند.

این عینک با فناوری تصویربرداری موجبر نوری MicroLED پیشرفته سازگاری دارد تا تمامی عملکردها مانند نمایش اطلاعات، تماس، ناوبری، عکاسی، ترجمه و غیره را انجام دهد.

بسیاری از دستگاه های هوشمند باید با تلفن همراه استفاده شوند، اما عینک های هوشمند شیائومی به آن ها نیاز ندارند. شیائومی 497 میکرو سنسور و پردازنده های چهار هسته ای ARM را در داخل خود ادغام می کند.

از نظر کاربردی، عینک هوشمند شیائومی به مراتب از محصولات اصلی فیس بوک و هواوی پیشی گرفته است.

مهم‌ترین تفاوت بین عینک‌های هوشمند و تلفن‌های همراه این است که عینک‌های هوشمند ظاهر و حسی فراگیرتری دارند. برخی افراد حدس می زنند که شیائومی ممکن است به یک تولید کننده عینک تبدیل شود. اما در حال حاضر، این محصول فقط یک آزمایش است زیرا مخترعان این شاهکار هرگز آن را «عینک هوشمند» نامیده‌اند، بلکه نام آن را بر اساس «یادآوری اطلاعات» قدیمی نامگذاری کرده‌اند که نشان می‌دهد هدف اصلی طراحی محصول، جمع‌آوری بازار بوده است. بازخورد، هنوز فاصله مشخصی با AR دقیق ایده آل وجود دارد.

برای شیائومی، عینک‌های واقعیت افزوده ممکن است ورودی برای نشان دادن قابلیت‌های تحقیق و توسعه سهامداران و سرمایه‌گذاران باشد. تلفن های همراه شیائومی همیشه تصویری از مجموعه فناوری، کیفیت بالا و قیمت پایین ارائه کرده اند. با توسعه فزاینده زیست محیطی و گسترش تدریجی مقیاس شرکت، بدیهی است که تنها رفتن به سطح پایین دیگر نمی تواند نیازهای توسعه شیائومی را برآورده کند - آنها باید سمت Pointy را با دقت بالا نشان دهند.

2

تلفن همراه + عینک AR = بازی صحیح؟

شیائومی با موفقیت امکان وجود مستقل عینک های AR را به عنوان یک پیشگام به نمایش گذاشته است. با این حال، عینک های هوشمند به اندازه کافی بالغ نیستند و ایمن ترین راه برای تولیدکنندگان تلفن همراه امروزه «تلفن همراه + عینک AR» است.

بنابراین این جعبه ترکیبی چه مزایایی می تواند برای کاربران و سازندگان به همراه داشته باشد؟

اول اینکه هزینه های کاربر کمتر است. از آنجا که مدل "تلفن همراه + عینک" پذیرفته شده است، وجوه فقط در فناوری نوری، لنزها و باز کردن قالب استفاده می شود. این فناوری ها و محصولات در حال حاضر کاملا بالغ هستند. می تواند قیمت را در حدود 1,000 یوان کنترل کند تا از هزینه های صرفه جویی شده برای هزینه های تبلیغاتی، تحقیقات زیست محیطی و توسعه استفاده کند یا به سود کاربران انتقال دهد.

دوم، یک تجربه کاربری کاملاً جدید. اخیرا اپل آیفون 13 را روانه بازار کرده است و بسیاری از مردم دیگر درگیر ارتقای آیفون نیستند. کاربران تقریباً از مفاهیم یوبا، سه دوربین عریض، صفحه نمایش بریدگی و صفحه نمایش قطره آب خسته شده اند. اگرچه تلفن‌های همراه دائماً در حال ارتقا هستند، اما نحوه تعامل کاربران را تغییر نداده است و هیچ نوآوری اساسی مانند تعریف جابز از «تلفن هوشمند» در آن زمان وجود نداشته است.

عینک های هوشمند کاملاً متفاوت هستند. این عنصر اصلی است که فراجهان را تشکیل می دهد. شوک «واقعیت مجازی» و «واقعیت افزوده» به کاربران با پایین آوردن سر و کشیدن صفحه نمایش قابل مقایسه نیست. ترکیب این دو می تواند جرقه ای متفاوت ایجاد کند.

سوم، تحریک رشد سود تولید کنندگان تلفن همراه. همانطور که همه می دانیم، در سال های اخیر، سرعت تکرار گوشی های هوشمند به هیچ وجه کاهش نیافته است، اما بهبود عملکرد نتوانسته آن را حفظ کند و انتظارات کاربران به تدریج کاهش یافته است. سودآوری تولیدکنندگان داخلی تلفن همراه خوش بینانه نیست و حاشیه سود شیائومی حتی کمتر از 5 درصد است.

اگرچه کاربران هنوز قدرت مصرف کافی دارند، اما به طور فزاینده ای نمی خواهند برای تلفن های جدید بدون ایده جدید هزینه ای بپردازند. فرض کنید می‌تواند از عینک‌های AR با گوشی‌های هوشمند برای دستیابی به یک تجربه تعاملی چند صفحه‌ای مجازی و منحصربه‌فرد استفاده کند. در این صورت، کاربران به طور طبیعی مایل به خرید محصولات جدید هستند که به نقطه رشد جدیدی برای تولیدکنندگان تبدیل خواهد شد.

احتمالاً شیائومی به عنوان یک سازنده تلفن همراه نیز فضای سود جذابی را می بیند و پیش دستانه مسیر عینک هوشمند را تصاحب خواهد کرد. از آنجایی که شیائومی سرمایه لازم برای ورود به صنعت واقعیت افزوده را دارد، شرکت های کمی می توانند با تجمیع منابع آن مطابقت داشته باشند.

با این حال، صحنه واقعی فراجهان اجازه نمی دهد آن آدم های خنگی که عینک می زنند و دست می دهند ظاهر شوند. اگر عینک های هوشمند نتوانند در دنیای آینده به تنهایی بایستند، به این معنی است که مفهوم فراجهان آتشین نیز شکست خواهد خورد. به همین دلیل است که بسیاری از تولیدکنندگان تلفن همراه تصمیم می گیرند منتظر بمانند و ببینند.

3

"روز استقلال" برای عینک در آینده قابل پیش بینی

در واقع، اخیراً عینک‌های هوشمند موجی را به راه انداخته‌اند، اما سازندگان تلفن همراه می‌دانند که این عینک نباید مقصد نهایی آنها باشد.

حتی برخی افراد ادعا کردند که عینک هوشمند فقط می تواند به عنوان لوازم جانبی برای مدل "تلفن همراه + عینک هوشمند AR" وجود داشته باشد.

دلیل اساسی این است که بوم شناسی مستقل عینک های هوشمند هنوز بسیار دور است.

چه عینک‌های هوشمند Ray-Ban Stories که توسط فیس‌بوک منتشر شد یا نیل لایت که قبلاً توسط نیل عرضه شد، وجه مشترک آنها این است که بوم‌شناسی مستقل خود را ندارند و ادعا می‌کنند که یک «سیستم مستقل» از Mi Glasses Discovery دارند. نسخه. این فقط یک محصول آزمایشی است.

دوم اینکه عینک های هوشمند دارای کاستی هایی در عملکرد خود هستند.

در حال حاضر عینک های هوشمند چندین عملکرد ضروری دارند. تماس، عکس گرفتن و گوش دادن به موسیقی دیگر مشکلی نیست، اما مصرف کنندگان مشتاقانه منتظر تماشای فیلم، بازی کردن یا عملکردهای بیشتر در آینده هستند. در واقع، نباید منافع مصرف کنندگان را مطرح کند.

عملکردهای اصلی گرفتن عکس، پیمایش و تماس در حال حاضر در تلفن های همراه یا ساعت موجود است. عینک های هوشمند به ناچار در وضعیت نامناسب «صفحه نمایش دوم تلفن های همراه» قرار خواهند گرفت.

مهمترین چیز این است که مصرف کنندگان با عینک هوشمند سرما نخورند.

عینک های هوشمند مشکلات عملی زیادی دارند که باید حل شوند. سنگین وزن پوشیدن آنها را برای مدت طولانی دشوار می کند. تعادل بین باتری عینک VR و سبکی نیز باید برطرف شود. علاوه بر این، صفحه نمایش الکترونیکی با برد بسیار کوتاه برای افراد نزدیک بین بسیار غیر دوستانه است.

هنگامی که عملکرد برای پاسخگویی به نیازهای مصرف کنندگان کافی نیست، پوشیدن یک عینک فریم قابل مصرف خنده دار خواهد بود. استفاده از ابزارهای اضافی برای بهبود زندگی‌تان قابل قبول‌تر است تا تغییر مؤثر سبک زندگی‌تان.

البته قیمت بالا کلید اصلی آن است. واقعیت افزوده ایده آل در فیلم علمی تخیلی، زیبا و ارزش پیگیری است، اما در مواجهه با عینک های هوشمندی که تولید انبوه آن ها دشوار است، مردم فقط می توانند آه بکشند: ایده آل کامل است، واقعیت بسیار لاغر است.

پس از سال‌ها توسعه، عینک‌های هوشمند دیگر یک فناوری نوظهور نیستند، بلکه یک صنعت مستقل و بالغ هستند. درست مانند تلفن‌های همراه و رایانه‌های شخصی، اگر در نهایت وارد بازار شوند و به کالاهای مصرفی تبدیل شوند، نباید تنها به فناوری - ملاحظات چشم‌اندازی تکیه کنند.

زنجیره تامین، محیط زیست محتوا و پذیرش بازار قفس های فعلی هستند که عینک های هوشمند را به دام می اندازند.

4

نتیجه گیری

از منظر بازار، چه یک ربات جاروگر، یک ماشین ظرفشویی هوشمند یا سخت افزار حیوانات خانگی خلاقانه، کدام یک از این محصولات با موفقیت وارد بازار شده اند، نیازهای فعلی کاربران را برآورده نمی کنند.

عینک های هوشمند فاقد نیاز اصلی برای ارتقاء اجباری هستند. اگر به همین منوال ادامه پیدا کند، این محصول آینده فقط در مدینه فاضله علمی تخیلی می تواند وجود داشته باشد.

ممکن است تولیدکنندگان تلفن همراه از مدل «تلفن همراه + عینک هوشمند» راضی نباشند. چشم انداز نهایی این است که عینک های هوشمند را جایگزین گوشی های هوشمند کنیم، اما فضای زیادی برای تخیل و فضای کمی وجود دارد.